istdp

Intensywna Krótkoterminowa Psychoterapia Psychodynamiczna (ISTDP) jest stosunkowo młodym nurtem w psychoterapii. Jego początki miały miejsce na przełomie lat 60 i 70 a za jego twórcę uważany jest Habib Davanloo. U podstaw tego nurtu leży brak satysfakcji z długości oraz efektów klasycznej psychoterapii psychoanalitycznej oraz chęć wypracowania bardziej skutecznej metodologii pracy. Rozwijając metodologię pracy Davanloo skoncentrował się na trzech najważniejszych elementach:

1. precyzyjna obserwacja skutecznych interwencji w nagranych materiałach z sesji
2. podstawy teoretyczne psychoterapii psychoanalitycznej oraz teorii przywiązania Johna Bowlby’ego
3. precyzyjna integracja metodologii pracy z wiedzą neurobiologiczną

ISTDP to aktywna prace ze strony terapeuty oraz ze strony klienta. Dzięki temu możliwe jest wypracowanie konkretnych korzyści:

1. oszczędność czasu
2. koncentracja na najszybszej drodze do wprowadzenia zmiany
3. głębokie rozumienie mechanizmów i procesów które skłaniają klienta do korzystania z obron

Praca w Intensywnej Krótkoterminowej Terapii Psychodynamicznej koncentruje się wokół następujących standardów:

1. intensywność – koncentrowanie uwagi i zaangażowania na problemie, unikamy snucia opowieści i historyjek
2. krótkoterminowość – precyzyjne zmierzanie do osiągania zmian
3. dynamiczność – uważność na wewnętrzne konflikty oraz działanie mechanizmów obronnych

celem terapii jest:

1. Rozumienie przez klienta mechanizmów i procesów, które kierują jego zachowaniem i sposobem myślenia
2. zdolność monitorowania i regulowania swojego lęku
3. świadomość stosowanych mechanizmów obronnych i zdolność do rezygnacji z nich
4. doświadczane własnych emocji  w separacji od mechanizmów obronnych i mechanizmów lękowych
5. wyrażanie własnych uczuć i zaspokajanie potrzeb psychologicznych w konstruktywny sposób

Metodologia pracy ISTDP jest udokumentowana licznymi badaniami naukowymi również z zakresu neuropsychologii.